Einj  fesketur

Dæ siste dagan he nåreislå vore lei, og de he pessregna, so fålk he ’kje helt  se utfør dørin: ”De he vøre nåkå snekje ja, men de e ei anna ækt i dag.”

Fer no he kammarvere roa se, og i dag e de slek ein skjekkele goversdag, og n’Arild og n’Svein he stått opp i porkotten, og no he dæ fått før se at dæ ska oppi elva og feske kree.

Og sjøl om o’Anny fekk Bergyltre mæ kokkelur som agn, mænte gutongan at kreå heiller velle ha makk. Dæ fylte ei gammal tobakksøskje (Raudmix?) og rusla oppover dalen, førbi Olaf-bua, over (gamle-)brua og oppover eit stykkje. Nedafør Ola-bru’n var  det enklast å komme se ut i elva, og her va det øye midt uti, der det va lugomt å stå mæ trøen.

n’Svein ha på se nåken gamle, utgåtte skre ette far sin, menst 3 nommer fer stor, og so gjekk det no’kje bere te einn at’n glei på sa våte stænan. Der sat’n, mæ vekla oklakul og klissblaut kortbrok!

Mæn n’Arild e nådelaus: ”Sku me feske kree, eill sku me bade?” ”I e so låk i fota, i trur i storta! Kan me’kje gå hæmatt? Me kan feske dassmort frå kai’n i sta’n?”

n’Svein e ’kje so høg i hatta no: ”Å so he i fått eit kleggjabet atti kalbot’n, i kleia mæstå senadrått på me – å førresten so lika’kji kree!”

Sa to gårongan er stort sett vel førlekt, og n’Arild tenkje se om fer å komme på nåkå so gjer oløkkå hass Svein lett mender:

”Borti groven der e de fullt tå lappespye, og sia du allereie e blaut i brokja, kan me fylle lommen dine? Og så finn me o’Anny og o’Anne-Jøran, og so kasta me lappespye på dæ?” Ka du sæ, Svein, bli’kje de rart?”

Og n’Svein gløme både kleggjabet og oklakul, og henka se opp på væn. Fjese hass vise at her e ein kar mæ eit mål: ”Kjøm du’kje, Arild? Ka du drøla ette? I haurte o’Anny sæ at dæ sku plokke gjætasømmer ovai n’Tomander, so dæ e rett borti her!”

Mæn n’Arild he kome på at kanskje ta her ’kje va so lurt læll? Dæ sku no ha følgje mæ sa tausongan på skulen i mårgå, og dæ kunne ta ein grusom hemn? ”Du Svein, me ska’kje legge lappespyå oppi sa gamle skren åt far din då, so fer’n sjokk å daua?”

n’Arild ser mæ ein gong at ta ikkje va so god ein tanke, og snur brått om: ”Næ, me tek spyå mæ oss på skulen i mårgå, og so kan o’Emma-moste førtæl oss om froskeegg, og so fer både i og du Meget i Naturfag!”

Ta her kunnje ha vøre ei sann historie, mæn de e bære nåkå i he kokt ihop mæ alle orda i fekk igår – Tusen takk!

Synnøve Myrdal – høst 2013