Tidlegare na vekå fekk i før me at i sku finne att na game skulevæn me gjekk på ski om ventern. Opp bakkjin ovai Teia, og innover skulehagen langs den gamle setervegen frå Straume.

I snudde rutå, og gjekk ned på Nyvæn, bortover te der det gjeng væg ned te byggefeltet. Der klatra i over gjerde, og krongla me fram gjennom hogstfektet, mellom mosegrodde stubba og rotvelte, gjørmehål og kvist og kjerr.

Kom me bort åt grova, so renn i byta mot Teia. Sleipt og arrgrodd va det, men sta e ho, eldstetausa hass Otto, og i kom me opp åt grinda, kleiv over, og so va det berre bakken ned, so va i hæme att, sveitt og gjørmete, men du store – so nøgd mæ me sjøl!